'एक एप्रिल आणि ती'

तर उद्या १ एप्रिल ..हाय, उगाचच कुणाला फसवत बसू नका..   

कारण काय तर उगाच्च हंस होतं ओ,  

मला चांगलाच आठवतंय , म्हणजे मी विसरू शकणारच  नाही...

काही वर्षांपूर्वी , 

बरोरबर ह्या तारखेला ...म्हणजे १ एप्रिलला , सहज फोनवरून बोलता बोलता, माझ्या एका मैत्रिणीनें   मला  ''आय लव्ह यु '' म्हणून  चक्क  लग्नाची मागणी घातली होती. ..

WILL YOU MARRY ME ?

मैत्री होती इथपर्यंत ठीक  होतं ओ , त्यामुळे बोलणं हे  असायचंच.,, पण असं अचानक भयानक काही ऐकायला  मिळेल ह्याची मला हि ग्वाही न्हवती. 

तिच्या ह्या अश्या मागणीने काय बोलावं तेंव्हा कळेना  सुचेना ,जणू विचारांनी पळवाट शोधली होती . 

मी म्हटलं मला थोडा वेळ दे ,  सांगतो तुला आणि तो दिवस झोपच नाही हो ...

नुसती आलटा पालट मनाची ...

हो म्हणावं कि नाही  ? हा मोठ्ठा प्रश्न  'आ 'वासून उभा होता ?

कारण माझ्या मनात असे काही भावच उमटले न्हवते  , हा असा विचारच कधी शिवला नव्हता. 

ह्या अश्या गोंगाटातच 

दुसरा दिवस उजाडला आणि  पुन्हा मनभर कल्लोळ माजला.  म्हटलं जाऊ दे , जे होईल ते होईल , बघू तिचा कॉल आला कि , 

ऑफिसला निघालो आणि प्रवासातच तिच्या नावाने फोन खणाणला, .

ते पाहून क्षणभर कपाळावरच्या आठ्या विस्तारल्या गेल्या ...हृदयाचे ठोके हि श्वास रोकुन दडून राहिले.  

कॉल उचालला गेला. 

हॅल्लो SANKY ,  (प्रेमाने म्हणायची ओ .. )

फसलास ना ? 

खरं वाटलं ना तुला ? अरे येडपट काल एक एप्रिल होतं ..

‘’एप्रिल फुल ‘’

लहान मुलीने तिच्या आनंदात जश्या टाळ्या पिटाव्यात , उडया घेऊन ...तसं क्षणभर मला तीच बोलणं ऐकून वाटलं , तिच्याच बाबतीत ..

तरतर  तिने एकदाच काय ते  बोलून टाकलं आणि तेंव्हा मला हि कुठे  हायसं वाटलं. 

आता तिचं लग्न झालं म्हणा ,पण  हे क्षण मी कदापि विसरू शकणार नाही . 

कुणीतरी आपल्यालाही 'प्रपोज' केलं होतं. लग्नाची मागणी घातली होती .

हि  माझ्या आयुष्यातली सामान्यातली  'असामान्य गोष्ट' मी  सध्या मिरवत असतो. 

उगाच - 

संकेत पाटेकर 

३१.०३.२०१९ 

'व्हाय नॉट आय'

किती सुंदर होती ती...! 

अगदी रोजच्या जगण्यातला साधेपणा तिच्या त्या सौन्दर्यातून ही खुलून येत होता..

क्षणभर मी तिच्याकडे पाहतच राहिलो. एकामागोमाग पडणाऱ्या तिच्या पाऊला कडे आणि कुठलीही न्यूनगंडता न बाळगणाऱ्या तिच्या स्मित चेहऱ्याकडे... 

रेल्वेचा तो जिना त्याच आणि तितक्याच सहजतेणे ती उतरत असताना..

मी ही तेंव्हा त्याच बाजूने..जिना उतरत होतो.

क्षणभर तेंव्हा वाटलं तिचा हात धरावा..आणि तिला सोबत करत हळुवार उतरावं..

पण नाही...

कुठेतरी हे विचार मी सरसकट फेकून दिले..

आणि पाठमोऱ्या जाणाऱ्या त्या आकृतीकडे मी सॅल्युट करून..उभा राहिलो..

नजर मिट्ट काळोख्याने मिटली असली तरी मनभर पसरलेल्या प्रकाशाची प्रेरित किरणं, तिला दिशा देत होती..

तिच्या आयुष्याच्या वाटेवर..

खरंच, काहीतरी करण्याची जिद्द आणि त्यासासाठी चाललेली धडपड , न तुटलेला बिथरलेला..आत्मविश्वास , आपल्याला आयुष्यात खूप काही मिळवून देतो.. 

'व्हाय नॉट आय' ..

ह्या पुस्तकातून भेटलेल्या त्या 'सिद्धी देसाईच्या' संघर्षमय पण प्रेरित जीवनाची तेंव्हा प्रकर्षाने आठवण झाली.

- संकेत पाटेकर

29.03.2019

'दुर्गसखा आणि धुळवड'

आनंद मिळवून देणारी (अगदी निस्वार्थ हेतूने केली गेलेली.. ) कुठलीही गुंतवणूक हि इतर गुंतवणूक पेक्षा वेगळी नि सर्वश्रेष्ठ असते. असं मी मानतो, कारण  हृदयाच्या तळ गाभ्यातनं , मना मनावर आरूढ होणारी , हास्याची ती केवळ  एक निमुळती छटा,   आपल्या अंतरंगासोबतच आपल्या आयुष्याचा मार्ग हि  सुखासिद्ध करत असते. ते हि समाधानाने परिपूर्ण असं ..!

आणि  हेच महत्वाचं आहे आयुष्यात..'' आनंदाच्या स्वाधीन होणं , आनंद घेणं आणि देणं ''

कारण आनंदाला व्याज नसतो.  मापदंड नसतो. ते निर्व्याज असतं .मोकळं असतं. सहज सोपं असतं आणि म्हणूनच ते सहज मिळविता येतं आणि सहज देता हि येतं . 

त्याला कारण हवंच असं काही नाही. मनाची तेवढी जाणीव असावी लागते. 

आनंद नेमका कश्यात आहे आणि कुठे आहे ? 

 हेच 'दुर्गसखा' सारखी संस्था अचूकपणे जाणून आहे. 

''जीवनाला आनंदाचा लेप हवाच, त्याशिवाय  जगण्याला मोहर कसा येईल ?''  हा लेप देण्याचं महत्वाचं कार्य 'दुर्गसखा' सारखी संस्था आणि संस्थेतील  सदस्य आज करत आहे. 

कुठलाही मोबदला न घेता ...अगदी निस्वार्थेने (आणि हेच  सर्वाधिक भावतं मनाला...) 

'धुळवड' हा त्याचाच एक भाग . 

दुर्गम ..ग्रामीण भागातल्या आपल्याच लहान मोठ्या भावंडांसोबत , त्या पालकांसोबत , शिक्षकांसोबत  आपला आनंद वाटून तो द्विगुणित करणं. 

केवळ  आनंद नाही तर इथला आजचा हा विदयार्थी उद्याचा  सुजाण नागरिक व्हावा. आपल्या पायावर उभा रहावा . समाजमनाचा आरसा व्हावा.  ह्यासाठी शैक्षणिक जबाबदरी हि घेतली जाते. 

शैक्षणिक साहित्य वाटप आणि असे अनेक उपक्रम म्हणूनच  वर्षभर सुरू असतात.  

आपण ज्या समाजात राहतो , त्या समाजाचं आपण हि देणं लागतो . हि जाणीव माणसाला मोठ्ठ करते.आणि त्याचबरोबर समाजमनाचा आदर्श हि ठरते. 

मला ह्या आनंदात सहभागी होता आलं. हाच मोठ्ठा आनंद. 

पर्यटनांतून प्रबोधन हे ब्रीद घेऊन समाजमनाच्या हितासाठी झटणाऱ्या दुर्गसखा ला मनाचा मुजरा. 

तुमचं हे कार्य अखंड सुरु राहो ..! 

     आपलाच , 

- संकेत पाटेकर 

२४.०३.२०१९ 
http://www.sanketpatekar.com/