ह्या २५ तारखेपासून म्हणजेच माझ्या वाढ दिवसापासून अनेकानेकांचे शुभेच्छा आणि त्यांचे अनुभवी विचार एका पाठोपाठ एक मनावर धडाडत आहेत .
एखादी वस्तू बर्थ डे गिफ्ट म्हणून मिळते खरी, ' मित्रांकडून , नातेवाईकन कडून ,
पण मला ह्यावेळेस शुभेच्छांच आणि विचारांच पुष्प गुच्छच मिळाल ..मिळतंय अजूनही
मनाची जडण घडण हि आपल्या विचारांवर अवलंबून असते . आपण कसे विचार करतो ,
त्यावरच बऱ्याच गोष्टी अवलंबून असतात .
मनास आकार देण्याच काम मात्र , आपल्या समाजातील विविध घटित- अघटीत घटना करत असतात , तसेच आपल्या कुटुंबातील वयामानाने मोठ्या असलेल्या व्यक्ती त्यांचे अनुभवी विचार आपल्या समोर मांडून आपल्या मनाला एक विशिष्ट्य आकार देत असतात . त्यातून आपण घडत असतो .
माझ्या वाढदिवशी मध्य रात्रीपासूनच शुभेच्छांचा वर्षाव झाला .
संध्याकाळी आलेल्या एका call ने मात्र शुभेन्छ्यान सोबत शाब्दिक मारा देखील केला. पण त्या मागे प्रेम दडल होत . आपलेपणाची जाणीव होती . कुठेतरी आपण चुकतोय , वेगळ्या वळणावर पाउल टाकतोय हे त्या मनास उमगून आल होत . आणि त्याच साठी तिने समजुतीचा शाब्दिक मारा चालवला होता (माझी प्रेमळ बहिणी ती ) .
दुसर्या दिवशी सहज रस्त्याने चालत असता एका मित्राशी योगायोगानेच म्हणा भेट घडली ,
आणि बोलता बोलत त्याने त्याचे किमती अनुभव शेअर करण्यास सुरवात केली .
रोजच्या ह्या धका धकीच्या जीवनात आपल्याला वेळ तसा मिळतो कुठे? .
ऑफिस घर -ऑफिस ह्यातच आठवड्यातले सहा दिवस भुरकन निघून जातात .
घरच्यांना वेळ देण्यात आणि घरातली कामे करण्यातच आलेला रविवार हि तसाच निघून जातो .
त्यात मग आपल्या आवडी निवडी जपता येत नाही ,मित्रांसोबत कुठे बाहेर पडता येत नाही , मित्रांशी ओळखी वाढविता येत नाही.
जीवन हे सुंदर असून ते सुंदरतेने जगता येत नाही .
म्हणून आठवड्यातून दोनदा तरी सुट्टी असावी . जेणेकरून हे जीवन जीवन म्हणून जगता येईल.
दुसरी गोष्ट म्हणजे ''आउट ऑफ बॉक्स विचार करन''
आपण एका कंपनीत ठराविक एकच अस काम दिवसेंदिवस , वर्ष वर्ष करत असतो , त्यामुळे इतर कामे हाताळायची गरजच पडत नाही . आपण एका चौकटीत राहूनच आपली कामे करत असतो .
त्यामुळे तुम्हाला कुणी काहीतरी वेगळ अस एखाद छोट मोठ काम करण्यास सांगितल आणि ते तुम्हाला जमल नाही तर ...
तुला हि गोष्ट येत नाही अस कुणी म्हणायला नको ..
अरे हे काम हाच /हीच करू शकते /शकतो अस म्हणायला हव . प्रत्येक गोष्ट आपणास करता आली पाहिजे .
त्या रात्री सहज मित्राला भेटण्यास म्हणून निघालो . आणि भेट झाल्यावर बोलता बोलता तिथे जवळपास विक्रीसाठी असलेल्या गणेश मूर्ती पाहण्यास म्हणून गेलो , तेंव्हा त्या विक्रेत्या काकांनी बऱ्याच गोष्टी सहजतेणे सांगून टाकल्या . त्यात शिक्षणाच महत्व होत . प्रामाणिकता , विश्वासार्हता अशा हि अनेक गोष्टी होत्या . आपल्या बोलण्यावरच सर्व काही आहे . हे त्यांनी ठामपणे सांगितल .
ओळख नसूनही ओळख असल्यासारखं मनसोक्त मनातले भाव ते उलगडत गेले .
आता शनिवार निघून गेला आणि रविवार उजाडला दिवसाची लगभग आरामात सुरु झाली .
दुपार होत आली आणि पाउले उल्हास नगरच्या वाटेला निघू लागली .
पुन्हा एका प्रिय व्यक्तीच्या भेटीला .
१) आपला आनंद कुणावर Depend ठेवू नये , कुणावर Depend राहू नये .
२) आपल्या मूळे हा प्रकार घडला , अस घडायला नको होत . अस Gilty Feel हि कधी करू नये .
३) जे विधी लिखित आहे ते घडत असत . आपण ते स्वीकारायचं . पुढे जायचं .
४) आपल्या मनाचं संतुलन आपण राखायच .
५) ''नियम'' मधला ''नि' बाजूला काढला कि उरतो तो ''यम''
म्हणून नियमा प्रमाणेच वागावं . नाही तर यम आहेच ...!!
६) आपल्या बोलण्यातूनच आपला स्वभाव आपलं वागण कळत, म्हणून बोलाव, बोलतं व्हाव.
अशा कितीत्तारी चांगल्या गोष्टी चांगले विचारांचं गुच्छ मला मिळाल .
मनातले काही ..
संकेत पाटेकर
२९.०७.२०१३
