(भाग
-1)
'पाऊस
मनातला पाऊस आठवणीतला' भाग -२
तसं
ऑफिस मध्ये आज कामाचा फार काही ओझा न्ह्वातच , त्यामुळे निवांत होतं
सगळ... त्या निवांतपणातच पाचचा टोला वाजून गेला . आणि क्षणभरातच मित्राचा फोन खणाणला .
सगळ... त्या निवांतपणातच पाचचा टोला वाजून गेला . आणि क्षणभरातच मित्राचा फोन खणाणला .
अरे ,
बाहेर मस्त पाऊस आहे, चल जाऊ कुठेतरी .. मी येतोय ठाण्यात ,
भिजूया मनसोक्त...मी म्हटल ठीक आहे.
भेटू मग ठाण्यातच अस बोलून आमच
संभाषण संपलं. अन सहाच्या सुमारास मी ऑफिक मधून बाहेर पडलो .
पावसाने
आज तसं चांगलाच झोडपल होतं . कालपासूनच त्याची रिकरिक सुरुच होती.
आज सकाळपासून तो तर रागातच बरसात होता जणू .. .
आज सकाळपासून तो तर रागातच बरसात होता जणू .. .
त्यामुळे काही ठिकाणी पाणी साचून
त्यास तळ्याच स्वरूप प्राप्त झालं होतं . रस्तोरस्ते ठिकठिकाणी ट्राफिक अन
दुसरीकडे रेल्वेची नित्यानेह्मीची दिलगिरी व्यक्त करणारी घोषणा एकीकडे सुरु होती .
लोकल ट्रेन हि तुडूंब गर्दीने खचाखच भरलेली ..त्यातच कसबस संध्याकाळी साडेसात दरम्यान त्या दिव्य गर्दीतून सुखरूप ठाणे गाठलं . मित्र येण्यास अजून तरी पुष्कळ वेळ होता .
त्याची नित्य नेहमीची सांगून भेटण्याची वेळ अन प्रत्यक्ष येण्याची वेळ ह्या मध्ये नेहमीच तफावत असते.
कधी कधी हो हे
जाणून मी तलावपाळी मस्त एकाग्र चिताने न्हाहाळत बसलो.
पावसाळी
तीच रूप फारच मोहक अन तितकंच हुडहुडी आणणार होतं .एरवी रात्री उशिरापर्यंत प्रेमी
युग्लांनी गजबजलेलं हे ठिकाण आज तुरळक काहीनीच शांत पहुडलं होतं .
नियमित
एकमेकांच्या हास्य खळीने , वा थट्टा मस्करीने , जीवनातील गोड कटू अनुभवाने
वा जीवनाविषयी विचाराने एकमेकांच्या हृदयाशी जोडणारे नाते संबंधित कट्टे आज
तसे रिकामेच दिसत होते.
कुठेशी
झाडाच्या आडोश्याला मात्र काही प्रेमी युग्लांचा पावसाळी अधिवेशन भरलं होतं .
ते अन त्यांचे चाळे (दुर्लक्ष करूनही) . नजरेस येत. अन मनात गुदगुल्या होत.
साला
आपलं नशिबाच नाही यार....एक मुलगी पटत नाही अजून ... असा स्वर मनातल्या
मनात उठाव करी अन पुन्हा शांत होई .
मनात उठाव करी अन पुन्हा शांत होई .
काही वेळा तर कल्पनाच्या दुनियेत ते हरखून जातं . ह्या पावसाचं अन प्रेमाचं मनोमन
चित्र उभारून ...
पाऊस ...
कुणाला आवडतो तर कुणाला आवडत नाही . कुणी त्यास शिव्या शाप देतो.
कुणी त्याच तोंडभरून कौतुक करत . पण त्याला त्याची कसलीच देव घेव नाही. .
तो आपला त्याच्याच धुंदीत त्याच्या स्वभावानुसार वावरत असतो.
कुणाला आवडतो तर कुणाला आवडत नाही . कुणी त्यास शिव्या शाप देतो.
कुणी त्याच तोंडभरून कौतुक करत . पण त्याला त्याची कसलीच देव घेव नाही. .
तो आपला त्याच्याच धुंदीत त्याच्या स्वभावानुसार वावरत असतो.
कधी धो धो .. कधी रिमझिम बरसत , कधी पाठशिवणीचा खेळ
करत तो आपल्या मनाशी प्रतीबिंबित होतो.
कधी कुणा काही न सांगता कुठेसा दूरवर निघून जातो....मनाची उत्कंठा वाढवत .
कधी कुणा काही न सांगता कुठेसा दूरवर निघून जातो....मनाची उत्कंठा वाढवत .
प्रेमी युगालांच्या मनाशी तर त्याची विशेष छाप,
त्यांच्या तो जिव्हाळ्याचा विषय ..
गप्पांच्या ओघात नकळत , कुठूनसा चोर पावलाने हळूच बरसणारा हा पाऊस वेडावून सोडतो .
सुखद आठवणी देऊन ..!
स्पर्शाची एक वेगळीच जाणीव अन व्याख्या देऊन जातो हा
पाऊस ..
आडोसा मिळावा म्हणून घेतलेली धाव अन त्या नकळत झालेला
स्पर्श , त्या स्पर्शानं उसावलेला दीर्घ स्वास ...अन शहारून आलेलं अंग ग ..हि
धुंदीच काही वेगळी ...मादक .. मदहोश करणारी ...!
कित्येकांच्या
मनात ह्या पहिल्या पावसाची सर अन त्या आठवणी नव्याने फुलत असतील ....
अन
आपण अजूनही तिच्या शोधात मात्र हिंडत आहोत ...
कुठेशी ठेच लागली .
स्वप्नांच्या
कल्पिक दुनियेतून बाहेर येत ..कधी गडकरीला येऊन स्थिरावलो ते
कळेलच नाही. मित्र अजूनही आला न्हवता .
पण ह्या पावसाने मात्र चांगलाच रंग भरला होता ...तो बरसतच होता धो धो... धो
धो...धो धो......
कळेलच नाही. मित्र अजूनही आला न्हवता .
पण ह्या पावसाने मात्र चांगलाच रंग भरला होता ...तो बरसतच होता धो धो... धो
धो...धो धो......
क्रमश
:-
संकेत पाटेकर
०७.०७.२०१५
संकेत पाटेकर
०७.०७.२०१५
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा
येथे आपल्या बहुमुल्य प्रतिक्रिया द्या .