'प्रतिबिंब'..

ऐक ना, त्या नदीच्या प्रवाहाकडे बघ  ? किती संथपणे अलगद वाहत आहे ती,  वळणा -वळणाचा एक एक घाट अगदी सहजतेने ओलांडत ?  बघतो आहेस ?  

हो  ? 

असं वाटतंय,  मी जगावेगळ्या  स्वप्नं नगरीतच वावरतेयं  रे, किती  भन्नाट जग आहे हे  , 

मी असं कधी अनुभवलं  नाही ह्यापूर्वी........

हि अशी ध्यानस्त मनाला गुंगवणारी रात्र , हा  नदीचा संथ नितळ प्रवाह ..तो चंद्रमा , त्याची शुभ्र हळवी  शीतलता , झाड फांद्यांची हि स्थिरता- अस्थिरता,   तना मनाला भाव रंगात ढकलून  देणारा  हा मंद झुळकार वारा ...आणि   आपण दोघे, एकटे अन सोबत हि निःशब्दता ..., प्रेम रंगला अधिक गडद  करणारी .....

काय वाटतं  रे तुला ?

ह्या अश्या ऐकून वातारणाकडे पाहून ...

तुझ्या शब्दात वीण ना काही  ?

मला ऐकायचं आहे.........., तुझ्यातल्या लेखक अन कवी मनाकडून ...

इतका एकांत आजपूर्वी कधी मिळालाच न्हवता अन अन अशी नामी संधी  हि ...

सांग बरं आता  ?

चेहऱ्यावरती  मंद हास्य उजळून  त्याने हळूच तिच्याकडे पाहिलं . तिच्या चेहऱ्यावरची निरागसता अन कुतुहूल वाढीस लागलेलं. प्रेम रंगाच्या धुंदीत ते रसिक  सुवासिक  फुल हळुवार डवरलं जात होतं.    

त्याने अधिक वेळ न घेता शब्द मोहायला सुरवात केली . 

इतकं छान वर्णन केले आहेस तू   ? मी आणिक काय बरं  सांगणार ? 

तू जे पाहिलेस वा पाहते आहेस नं  , तेच मी हि पाहतो आहे . पण माझा रोख त्या नदीतल्या संथ प्रवाहाकडे आणि त्यात स्थिरावलेल्या त्या चंद्रमाकडे अधिक लागून  आहे. 

का बरं  ? 

हि संथ वळण घेत वाहणारी नदी आणि तो वर मैलो दूर असलेला चंद्र .....पाहतेस  ना ? 

हो , 

काय बरं नातं असावं  दोघात ? 

मैत्रीतलं  प्रेम कि प्रेमातली मैत्री  ? 

सूर्य  मावळतीला लागल्यावर , हि नदी हि कशी, बघ... संथ रूप धारण करते. दिवसभरातला तो खळखळाट , आलेला शिणवठा आदी , त्या निरव शांततेत ढवळून जातो . ती संथ होते. एकपात्री होते. 

स्वतःला मोकळं करुण घेत . 

तारुण्यसुलभ एखाद स्त्रीने आपला केशसंभार मोकळा करावं ना तसंच . ..ती हि मोकळी होते. 

आणि तेंव्हाच दिवसा लपंडाव  खेळणारा हा  'चंद्रमा'  तिच्या 'हृदयी 'मोकळा असा श्वास घेत स्वतःला हळूच सामावून घेतो. तिच्या गर्द मिठीत , तिला घट्ट बिलगून, श्वासाचं जाळं विस्तारत.    

ती प्रेमवेडी हि  ह्याच क्षणांची आतुरतेने  वाट पाहत असते . रोज.. अशी कित्येक रात्र.....

बापरे....इतका विचार , माझ्याकडनं हि झाला  नंसता रे  ?

कसं सुचत तुला ? 

त्याने तिच्याकडे सहज पाहिलं . 

तिच्या 'स्वरात' आपलेपणाचा गहिरा भाव  त्याला दिसून येत होता. 

सहज रे , दृष्टी अन सृष्टीचे हे खेळ आहेत. त्याला बस्स आपल्या मनातले भावरंग हळूच जोडायचे इतकंच...

अच्छा ...

हं ..

मग काय आहे त्या दोघांत ,  मैत्रीतलं  प्रेम कि प्रेमातली मैत्री  ? 

दोन्ही हि....... 

कसं ? 

मैत्री शिवाय प्रेम नाही. अन प्रेमाशिवाय हि  मैत्री . 

दोघांत हि बघ , मैलोच अंतर आहे .  पण तरीही ..ते दोघे एकमेकांशी हे प्रेमाचं नातं टिकून आहे .

आजही..  अद्यापही, शेकडो वर्ष ... 

मनातलं हे (एकमेकांचं ) 'प्रतिबिंब' जपता आलं पाहिजे रे ...आयुष्यभर . 

तिने त्याकडे एकवार पाहिलं. कुठल्याश्या गर्द विचारी प्रवाहात  तो हरवून गेला होता. 

तिने हि त्याच्या बाहुपाशात स्वःताला विसावून घेतलं होतं . 

- संकेत य पाटेकर 

१२.०१.२०१७ 

Email :- sanketpatekar2009@gmail.com